Voor de nieuwsgierige Hallenaren lijken het vooral indrukwekkend veel machines en enkel reuzen van grijze balken: een onvoorstelbare warboel van metaal, beton, modder en vreemdsoortige machines in alle kleuren, vormen en formaten. En een onontwarbaar kluwen van draden, kabels, kepers, planken, schoringen en keten.
 |
| ©RNZ Beeld vanaf de Vogelpers ter hoogte van de vroegere Borremanswinkel. Links van de stadsmagazijnen, aan de overkant van het kanaal : de Zuid- en Zennebrugbetonmassa |
In
de verte doemt trouwens al het embryo van de nieuwe Zennebrug op. Ga je van nabij kijken (aan bouwmaterialen Denayer) dan zie je in je verbeelding de Pont d' Avignon (l'on y danse, dat liedje ken je nog) of de brug over de rivier Kwai (en neurie je binnensmonds de beroemde melodie die in het dialect wordt aangevuld met de onsterfelijke woorden "Charel, ik hem...) Terwijl je eigenlijk, diep in je hart Like a bridge over troubled water had willen zingen, of We shall overcome, some day.
Vinden jullie het
ook zo raar dat Halle momenteel getekend en geketend wordt door werven en
puinhopen alom? Of wen je er aan, zoals aan Corona? Allebei even beangstigend....
De bruggenbouwers weten natuurlijk beter: zij zien het eindresultaat al voor ogen. Zodra de brug er ligt, zijn zij wel weg.
